Story board

Πολιτιστικό Περιοδικό Μήλο

My Photo
Name:
Location: Argos, Argolida, Greece

Gia Hara ! To onoma mou ine Skoulikis-Skoularikis ke Ime enas zoiros ke glafiros haraktiras comic . Katiko mesa sto periodiko milo ke mou aresi na tripono se oles tis selides tou ! Zo 3 hronia sto mialo tou dimiourgou mou ala emfanistika stis selides tou ton oktovrio tou 2005 ! Apo edo ke sto exis to paron blog tha ine to deftero spiti mou ! Kati san exohiki katikia pou lene !

Saturday, July 22, 2006

ΜΗΛΟ ΤΕΥΧΟΣ 27

Monday, May 22, 2006

Ήταν η Ιδέα...

Ήταν η Ιδέα,
Η Σκέψη, ο Σκοπός,
Και η πλάνη μου συνάμα.

Αίφνης ο Άνεμος
Τα πήρε μαζί του...

Σκόρπισαν, και χύθηκαν στα ποτάμια.

Έγειναν συνθήματα στους τοίχους,
Πλακάτ στις διαδηλώσεις
των φοιτητών.....
γλυκιά προσμονή, στα λευκώματα
των παιδιών.

Κοφτές τελείες πάντα
Θα τα συνοδεύουν....
Και θα ταξιδεύουν με καράβια
Που άφησαν τους κάβους στη στεριά.

Την ώρα που τ’ ακολουθώ
Η νύχτα, η βροχή, ο άνεμος
Θάχουν στο κατόπι την σκιά μου.

Η Ιδέα, η Σκέψη, ο Σκοπός,
Και η Πλάνη μου συνάμα...
Θα πλέκουν στοίχους στο πέρασμά μου
Για να με πλανεύουν...


helen ts

Wednesday, May 17, 2006

Η Ιδέα !

Μια φορά κι ένα καιρό σε ένα κόσμο μακρινό,
ζούσε μια κοπέλα, αέρινη ύπαρξη,
που την έλεγαν Ιδέα και με πολλούς έκανε παρέα..

Της άρεσε να γνωρίζει πολύ κόσμο,
ήταν πολύ κοινωνική κι από ότι λένε,
της άρεσε να παίζει και παιχνίδια,
το κρυφτούλι ήταν το αγαπημένο της.

Κρυβόταν παντού δεν είχε πρόβλημα,
κάτω από μια μηλιά,
μέσα σε μια γεμισμένη μπανιέρα ,
σε μια αστραπή, σε ένα πουλί που πετάει,
σε μια στιγμή,σε μια ανάγκη,
σ ένα χαμόγελο μιας Μόνα Λίζα
αλλά το αγαπημένο της ήταν οι Λέξεις...
αυτές εξάλλου της έδωσαν υπόσταση και την ανέθρεψαν.

Έπαιζε λοιπόν με τις Σκέψεις,
αλλά ήταν καλή στο παιχνίδι αυτό
και λίγοι την έβρισκαν,
σε πολλούς έδινε επιβράβευση
και γινόταν πιο μεγάλη και πιο τρανή,
γινόταν φίλη με το Σκοπό,
έναν τύπο μεγαλεπίβολο που τη στήριζε στο δρόμο τους,
όπου και συναντούσαν την Αξία,
μιαν άλλη άξια κοπέλα,
λίγο ονειροπαρμένη βέβαια
αλλά πολύ φωτεινή και λαμπερή
και έτσι πολλές φορές τους ακολουθούσε κόσμος πολύς..

Υπήρχαν στιγμές όμως που η Ιδέα κουραζόταν από το ταξίδι,
ο Σκοπός έχανε το δρόμο και η Αξία συναντούσε την Αμφισβήτηση
και την εμπόδιζε στη διαδρομή και έτσι διαλυόταν η παρέα τους
και οι Σκέψεις μέναν και πάλι μοναχές χωρίς την Ιδέα και το παιχνίδι της.

Οι Λέξεις την αναζήτησαν,
προσπάθησαν να τη βγάλουν από τα σπλάχνα τους,
αλλά η αλήθεια είναι ότι και οι Σκέψεις έγιναν υποτονικές, οκνηρές
και δε συμμετείχαν πια στο "ανούσιο" για αυτές παιχνίδι
παρά έμειναν καθηλωμένες μπροστά στα Γεγονότα και στα Υλικά,
τα οποία τις μαγνήτιζαν κοντά τους
και δε μπορούσαν να τρέξουν πιο μακρυά,να ψάξουν,να βρουν την Ιδέα..

Κι από τότε λένε η Ιδέα άρχισε να γερνάει από τη στεναχώρια της,
έχασε τη νιότη της, τη φρεσκάδα, τον αυθορμητισμό της,
σταμάτησε να είναι παιδί..

Στην πορεία είδε να την αντιγράφουν,
άλλα οι κλώνοι της ήταν ψεύτικοι
γιατί δε θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ φίλοι με το Σκοπό και την Αξία..

Στο τέλος έχασε τη μνήμη της και χάθηκε τελείως,
και όσο κι αν τη φώναζαν για παιχνίδι δεν εμφανιζόταν πια,
αντίθετα οι κλώνοι της προσπαθούσαν να της πάρουν τη θέση..

Μερικοί φοβούνται ότι πέθανε
άλλοι πάλι πιστεύουν ότι είναι ένα από τα παιχνίδια της
και ότι έχει κρυφτεί καλά, ή ότι έχει μεταμφιεστεί σε κάτι άυλο
κι ότι απλά περιμένει κάποια μεγάλη Σκέψη να την πιάσει..

Όπως και να χει όμως ο κόσμος φαίνεται άδειος χωρίς αυτήν,
ο Σκοπός δε βρίσκει το δρόμο και η Αξία έχασε τη λάμψη της
κι ορισμένες Σκέψεις μάταια την αποζητούν
και φωνάζουν στις Λέξεις και τις κατηγορούν..

Η Ιδέα ταξίδεψε κι έκανε ταξίδι μακρινό ,
η Ιδέα μας ταξίδεψε και μας γέμισε το κενό,
αλλά τώρα η Ιδέα χάθηκε κι έχω μεγάλο φόβο,
πως θα ρθει η μέρα που όλα θα είναι παλιά
και γερασμένα και το μυαλό για πάντα βουβό..


helen ts

Tuesday, May 16, 2006

Άπτομαι λοιπόν της Αναζήτησης μου...

Μάλλον είναι η χθεσηνοβραδυνή βροχή,
ή, η μελέτη ενός πεζογραφήματος του Irivin D. Yalom
που με οδήγησε να σκαρώσω μια ιστορία..

γι’ αυτήν.

.....Και η Αναζήτη συνέχησε να ψάχνει δρόμους για ν’ ακολουθήσει.

Αποφάσησε να εγκαταλήψει πιά τα παλιά της στέκια..ψυχές,
δύσβατα μονοπάτια της σκέψης,
καρδιές που κτυπούν αλόφρωνα,
ανούσιες αναζητήσεις στα καθημερινά.

Η μάχη βλέπεις ήταν λίγο άνηση.

Ο Στόχος, και το Πρέπει, ήταν αυτά που καθόριζαν πια την πορεία.

Μοναχή η Αναζήτηση αντιπάλευε τους δυο μονομάχους,
που είχαν βαλθεί να κατακτήσουν το τρόπαιο της κυριαρχίας.

Αναρωτήθηκε..Μαζί ξεκίνησαν;

Μάλλον όχι, τους βρήκε εκείνη,
μονιασμένους,
πιασμένους χέρι με χέρι να συνταξιδεύουν στον κόσμο των λογικών όντων,
και θέλησε να γίνει συνοδοιπόρος τους.

Η Αναζήτηση ισοροπούσε τα στάνταρ του Σκοπού,
και κατέρηπτε τις εμμονές του Πρέπει.

Ο χρόνος περνούσε,
ο Σκοπός και το Πρέπει, δούλευαν νυχθημερόν,
μόνο η Αναζήτηση έμενε σχεδόν ανεκμετάλευτη.

Ελάχιστοί της άνοιγαν την πόρτα τους.

Βλέποντας οι άλλοι δύο οτι δεν δούλευε πολύ την απομόνωσαν,
μονοπόλησαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων και την παραγκόνησαν.

Έτσι άρχησε η απομόνωση της.

Προσπαθούσε να βρεί τρόπους για να γίνει χρήσημη.

Τίποτε όμως δεν άλλαζε.

Ήταν Φθινόπορο είχαν εμφανισθεί τα πρώτα κρύα,
σχεδόν κοντά της κάποια χελιδόνια αγκαλιασμένα
προσπαθούσαν να ζεσταθούν απο τα κορμιά τους.

-Μα τι κάνετε;
Πρέπει να φύγετε.
Ο Χειμώνως όπου νάναι έρχεται, και δεν νομίζω οτι θα τον αντέξετε.
Δεν είστε σαν τα άλλα πουλία, οι φωλιές σας έχουν πια καταστραφεί,
και η Άνοιξη είναι ακόμη μακριά.
Τους είπε.

-Και που να πάμε;
Οι ηλιόλουστες χώρες είναι μίλια μακριά και το ταξίδι δύσκολο.
Δεν υπάρχει τίποτε που να μας παρακινήσει γι’ αυτή την περιπέτεια.

-Μα φυσικά και υπάρχει.
Η Αναζήτηση...αυτή που θα σας κάνει να νοιώσετε δυνατά,
αυτή που θα σας δώσει δύμαμη για επιβίωση,
αυτή που θα σας φέρει την ερχόμενη Άνοιξη πάλι εδώ.

-Και πιστεύεις οτι μπορεί να μας ακολούθήσει;

-Αρκεί να το θελήσετε...είμαι εδώ δίπλα σας,
και θα σας ακολουθήσω όπου κι αν πάτε.

Απο τότε η Αναζήτηση ταξιδεύει...
πότε- πότε επιστρέφει, και περιμένει...
Το κάλεσμα μας.....

helen ts